Second Time Around: Revisiting Mt. Mariveles (Tarak Ridge-Peak)

8/24/2019

Don't listen to what they say. Go see! Go where you feel most alive!

Well bago ang lahat, sa wakas muli akong nakapagsulat at mailahad sa inyo—sa katulad mong sumusubaybay sa aking travel blog ang aming naging karanasan sa adventure na ito. Maraming Salamat! Sa totoo lang, ito ay naganap pa noong June 15-16, 2019. Ngunit Agosto na ah at magpapalit na naman ng buwan, bakit ngayon mo lang naisulat ang blog entry na ito? Marahil ito ang iyong katanungan.

Tinamad kasi ako! Hmmm....medyo may katotohanan ang aking rason na iyan. Pero sa totoo lang nag-focus kasi ako sa aking isang blog na ang niche ay Personal Finance and Development. Oo, I am Personal Finance Advocate! Kung may time ka at nais matuto tungkol sa pinansyal na bagay ay bisitahin mo lamang itong KuripotPinoy.com. Biruin mo nakapag-plug pa ko!

Oh siya balik na tayo! Hayaan mo akong mag-kwento! Ang Mt. Mariveles na matatagpuan sa Mariveles, Bataan ay una kong napanik noong March 30-31, 2014 (Bisitahin mo ang link na ito para sa aking unang naging karanasan sa Mt. Mariveles). Itong bundok na ito ang isa sa mga hindi ko makakalimutan dahil ito ang aking first major mountain.

Sa aming muling pagbisita sa nasabing bundok, may ilan lamang mga pagbabagong nangyari ang aking napansin. Ang kalsadang papunta sa bahay nila Nanay Cording hanggang sa paanan ng trail papanik ng bundok ay sementado na. Medyo yumabong din ang mga talahib sa summit ng Tarak patungong El Saco Peak (marahil hindi na din masyadong nadadaanan and trail doon pa-traverse sa ibang summit). Well, na-miss ko ang Tarak at hindi niya ko binigong muli!

Si Nanay Cording! Hindi kumpleto ang experience mo sa Tarak kung hindi mo mame-meet si Nanay Cording. Ngunit nakakalungkot lang dahil hindi ko na ulit na-meet si Nanay Cording dahil matapos mamayapa ang kanyang butihing asawa ay humina na ang kanyang katawan at hindi nagtagal ay sumunod na din siya—sila ay nasa piling na ni Lord. Hindi ko makakalimutan ang kanyang bilin na

Aba! huwag kayong mahiya, pare-pareho lang tayong mga taga-bundok.
Tayo-tayo lang din ang magtutulungan.

Nasabi niya sa amin ang mga katagang ito noong inalok niya kami ng isang munting pananghalian. Simple ngunit nakakataba ng puso! (Habang sinusulat ko ang linya na ito ay medyo naluluha ako =() Napakabait ni Nanay! Siya ang Nanay ng mga mountaineers na bumibisita sa Tarak. Oo, bigla ko din naalala ang kanyang tanging munting kahilingan sa akin. Tanging hiling niya sa akin na sa aking muling pagbalik sa Tarak ay regaluhan ko siya ng sim card, para daw may magamit siya. Pero hindi ko na natupad dahil nahuli na ang lahat. Hindi ako agad nakabalik ng Tarak.

Sa ngayon may ilang patakaran ding pagbabago ang naganap, mula registration sa Brgy. Alasasin ay bibigyan ka ng registration pass na kinakailangan mong ipakita sa care takers ng bahay nila Nanay Cording (mga kamag-anak ni Nanay Cording, sila na yung nakatira sa bahay nila) bago kayo magpatuloy sa inyong adventure. Ayon sa staff ng Brgy. Alasasin na aking nakausap ay marami daw kasing matitigas ang ulo na hindi na daw nagre-register sa Barangay at dumidiretso na lang daw. Para sa akin tama nga naman, for security purposes na din ng mga bumibisita sa bundok just in case may mangyari.

Ganoon pa din ang Papaya River, walang pinagbago. Malinis at malamig pa din ang tubig. Syempre dito kami nagpalipas ng oras at kumain ng pananghalian. Ang sarap tumambay dito. Tanging maririnig mo lamang ay ang agos ng tubig na nagmumula sa ilog at ang mga huni ng mga ibon. Payapang-payapa! Nakakawala ng stress at pakiramdam mo ay na-refresh ang buo mong katawan.

Refreshing at Papaya River! Hahaha

Feeling strong ba Jay?

Rommel a.k.a "The Rain Man"

Makalipas ang ilang oras na pagpalagi sa Papaya River ay agad na kaming nagtungo papuntang Tarak Ridge Campsite dahil nagbabadya ang kalangitan ng pag-ulan. Naging maulan ang adventure naming ito simula pa lamang sa lugar nila Nanay Cording.

Kahit papaano ay nakisama sa amin ang panahon, may mga oras na tumitila ang ulan ngunit dumagdag challenge ang dulot nitong putik. Sa totoo lang, isa sa mga na-miss ko sa Tarak ay ang assault nito na mahaba na kinakailangan mong kumapit sa mga ugat at sanga ng mga puno. Na-miss ko yung pakiramdam na mapagod ka tapos mapapangiti ka na lang dahil sa enjoyment na nararamdaman mo.

Ilan lamang sa mga nagtatayugang mga puno na aming nadaanan. Mga punong saksi sa loob ng kagubatan ng Mt. Mariveles sa mga nagdaang panahon. Nakakatuwa lang dahil noong mga oras na iyon ay mga namataan kaming mga unggoy na nasa taas ng puno. Ebidensya na buhay pa ang kagubatan dito na dapat ingat at protektahan.

Gateway to the Tarak Ridge

Gateway to the Tarak Ridge, ito ang tawag ko dito dahil ito ang isa sa mga signs ko na kahit papaano ay malapit na kami at malapit na din kami sa mas ma-assault na trail papuntang campsite.

Makalipas ang ilang oras ay narating din namin ang campsite, medyo madami din ang mga pumanik nung araw na iyon. Medyo matataas na din ang mga damo dito kaya kinailangan naming humanap ng mapagtatayuan ng mga tents dahil may ilang grupo din ang nag-overnight.

The Campsite

Tarak Peak. Medyo nahihiya yata siya sa amin.

May mga times na may clearing at ilang minuto lamang ay lulukuban na kami ng mga ulap dahil na din sa malakas na hangin at paulan-ulan na panahon.

Spam Luncheon Meats and Sinigang na Baboy. Sakto sa malamig na panahon!

Blue Hour

Syempre dapat special ang dinner namin matapos ang nakakapagod na adventure. Ito yung masarap sa hiking adventure eh, talagang ma-appreciate mo yung pagkain sa bundok kasama yung mga kaibigan mo.

Matapos ang dinner at pagmasdan ang kagandahan ng paligid ay nagpahinga na din agad kami dahil na din sa pagod at upang maaga kaming makapag-summit kinabukasan.

Morning, I see You in the sunrise every morning. It's like a picture that You've painted for me. A love letter in the sky.

Here comes the sun!

Biniyayaan kami ng magandang panahon sa campsite. Nagpakita sa amin ang haring araw ngunit noong makarating kami sa summit ay unti-unti kaming nilalamon ng mga ulap hanggang sa mawalan na nga ng clearing. Sinubukan din naming panikin ang El Saco Peak ngunit noong halos malapit na kami ay nag-desisyon na kaming huwag nang tumuloy pa dahil wala din talagang clearing. Saka nga lang namin naisip na bakit pa kami nag-attempt eh wala ngang clearing (tigas ulo!). Pero ang maganda doon ay yung nag-enjoy kami. Ang lamig at sobrang lakas ng hangin. Simoy ng hangin na alam mong makakatulong sa iyong baga. Alam mong healthy eh!

Sa piling nga mga ulap!

Maraming Salamat Panginoon sapagkat naging masaya at successful ang adventure naming ito. Maraming Salamat din sa mga nakasama.

(With the Legendary Sky Biscocho) The name Sky Biscocho is synonymous with exploration, and he is a legend among Filipino hikers because of his remarkable exploits and enigmatic, at times maverick personality. Hailing from Tanauan, Batangas, Sky is a member of AMCI Mountaineering Club, Inc (Batch ’92). His notable explorations include the many trails of Mariveles Range, Makiling Traverse (the ‘s’ in Melkas is named after him), Malipunyo Traverse, and the famed ‘Dragon Trail’ Traverse of no less than Mt. Halcon, among many others. Aside from his feats in hiking, Sky is also a sculptor, painter, and country music singer-songwriter.